Gillian McAllister "Wszystko oprócz prawdy"

Autor: Gillian McAllister 
Tytuł: Wszystko oprócz prawdy
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Rok wydania: 2019
Liczba stron: 400
Gatunek: literatura współczesna  

Kiedy Rachel wzięła do ręki komórkę Jacka, nie spodziewała się tego, co może tam znaleźć. Kochała tego mężczyznę i ufała mu bezgranicznie, nagle jednak nabrała obaw. Czego dotyczyła tajemnicza wiadomość? Dlaczego Jack zaczął zachowywać się tak niespokojnie? Ile czasu potrzeba, by dobrze kogoś poznać? A może nie jesteśmy w stanie dotrzeć do tych, którzy nie chcą nam na to pozwolić?  

Zapoznając się z opisem książki przygotowanym przez wydawcę, spodziewałam się, że mam przed sobą dobry, psychologiczny thriller. Taka propozycja mocno podziałała na moją wyobraźnię, bowiem thriller to jeden z moich ulubionych gatunków. Tymczasem „Wszystko oprócz prawdy” to raczej połączenie wątków obyczajowych z tymi, jakie są charakterystyczne dla nieco mroczniejszych gatunków. Na początku byłam tym faktem nieco rozczarowana, jednak zagłębiając się w tę opowieść, zrozumiałam, że ciężko mieć autorce takie rozwiązanie za złe.

Dlaczego? Przede wszystkim ze względu na fakt, że obydwie te warstwy okazały się całkiem interesujące. Z jednej strony poznajemy życie głównej bohaterki i związane z nim smutki, żale, wspomnienia, pragnienia, a nawet tajemnice. Z drugiej zaś podążamy śladem jej partnera, który szybko okazuje się być zupełnie inną osobą, niż można by przypuszczać. Ukrywane przez niego sekrety powodują stopniowe zagęszczenie atmosfery, sprawiając, że podczas lektury ogarnia nas przekonanie, iż coś jest na rzeczy, a ten pozorny spokój, to jedynie cisza przed burzą.

Uwielbiam tajemnice. Uważam, że najlepiej budują one nastrój napięcia i niepokoju. Wywołują poczucie zagrożenia, podgrzewają atmosferę, sprawiają, że klimat zaczyna być mroczny i nieprzyjemny. Dokładnie tak wygląda sytuacja w powieści Gillian McAllister. Jedno spojrzenie na wiadomość, które nie powinno mieć miejsca. Chwila zastanowienia i chęć zrozumienia, czego ta wiadomość mogła dotyczyć. Powolne poszukiwanie prawdy. Poznawanie nowych faktów. Pytania bez odpowiedzi. I refleksje. Całe mnóstwo refleksji.

W dużej mierze za ich sprawą doceniłam tę książkę. Choć dość często podczas lektury w mojej głowie rodzą się różne przemyślenia, to rzadko mam chęć się nimi z kimś podzielić, a po zakończeniu powieści zazwyczaj odkładam ją na półkę i nie wracam już do niej myślami. Tym razem rodzące się w głowie pytania i uporczywe refleksje sprawiły, że rzeczywiście nabrałam ochoty na przedyskutowanie fabuły. Jak bardzo powinniśmy odsłonić się przed drugą osobą? Ile faktów na swój temat jesteśmy jej winni? Czy mamy prawdo do tajemnic czy wspólna przyszłość zobowiązuje nas do ujawnienia przeszłości?

Bardzo podoba mi się także, że McAllister poprowadziła narrację dwutorowo, naprzemiennie skupiając się na wydarzeniach sprzed roku oraz tych, które rozgrywają się tu i teraz. Takie rozwiązanie zawsze mocniej przykuwa moją uwagę i budzi większe zainteresowanie powieścią. Zazwyczaj, tak jak w tym przypadku, kryją się w nim także kolejno ujawniane sekrety i informacje, jakie zostały przemilczane na początku, a ja uwielbiam podążać ich śladem, oczekując konfrontacji.

Pewne kontrowersje może budzić zachowanie i postępowanie bohaterów. To świetnie, że autorka nie próbowała ich w naszych oczach wybielać, jednak niektóre decyzje wydały mi się niezrozumiałe. Ale fakt, że nie ze wszystkim mogłam się pogodzić wywołał przecież kolejne emocje, czyli także zadziałał ostatecznie na korzyść przy ocenie książki.

McAllister pisze bardzo lekko, dzięki czemu utwór poznajemy zadziwiająco szybko. Pierwszoosobowa narracja sprawia, że historia wydaje się bliższa czytelnikowi, bardziej realna, a rozterki bohaterki doprowadzają do tego, że możemy spróbować postawić się na jej miejscu. To także sprawia, że czyta nam się lepiej i przyjemniej.

Nie można powiedzieć, że „Wszystko oprócz prawdy” to literacki majstersztyk czy bestseller. Powieść dostarcza jednak emocji i zmusza do refleksji, łącząc interesujące motywy obyczajowe z niepokojącym wątkiem odpowiednim dla dobrego thrillera. Nie przypominam sobie, bym kiedykolwiek naprawdę zawiodła się na powieści należącej do klubu „Kobiety to czytają”, a i tym razem nie było inaczej.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka.