Amy Harmon "Z piasku i popiołu"

 

Autor: Amy Harmon

Tytuł: Z piasku i popiołu

Wydawnictwo: Niezwykłe

Rok wydania: 220

Liczba stron: 332

Gatunek: literatura współczesna 

Amy Harmon poznałam za sprawą jej powieści młodzieżowych- interesujących, ale nie na tyle, bym planowała jeszcze kiedyś do nich wrócić. Tym razem autorka ustawiła sobie poprzeczkę wyżej i postanowiła sprawdzić się w innym nurcie, oddając w ręce czytelników niesamowitą i emocjonalną książkę historyczną.

„Z piasku i popiołu” to opowieść oparta na rzeczywistych wydarzeniach. Harmon wykorzystała prawdziwe miejsca, historyczne fakty i autentyczne nazwiska. Mimo że jej główni bohaterzy stanowili wytwór fantazji, to świadomość, jak wiele z opisywanych rzeczy naprawdę się wydarzyła, daje czytelnikom mocno do myślenia. Każda książka historyczna wywołuje ogrom emocji i skłania do refleksji, ale ta, która wyszła spod pióra autorki, dodatkowo zawiera jeszcze niesamowity ładunek uczuć i wzruszeń, a połączenie wszystkich tych elementów w jednym dziele, sprawia, że nie tylko ciężko się od tej lektury oderwać. Jeszcze trudniej o niej zapomnieć i po prostu odłożyć ją na półkę.

Podczas lektury miałam wrażenie, że ta historia opiera się na dwóch wątkach. Pierwszy z nich dotyczył II Wojny Światowej i problematyki bycia Żydem w tamtym czasie we Włoszech. Drugi wątek skupiał się natomiast na uczuciu łączącym głównych bohaterów i rozwijającym się wbrew wszelkim przeciwnościom- złemu miejscu, niewłaściwemu okresowi czasu, problemowi narodowości, a także błędnym wyborom. Wątki te współgrały, plątały się, uzupełniały i wzbogacały nawzajem. Czasami próbowały wyprzedzić się w walce o pierwszy plan i uwagę czytelnika. Niewątpliwie jednak obydwa zostały pięknie poprowadzone i zrealizowane z uwagą i uczuciem.

Amy Harmon stworzyła wyjątkową, mądrą i dojrzałą historię. I bardzo cenną za sprawą przedstawionych faktów. Zawsze wychodzę z założenia, że warto jest poznawać powieści zbudowane na tematyce wojennej. Czytać je, rozmawiać o nich, dzielić się swoją wiedzą i przemyśleniami. To coś, o czym trzeba wiedzieć i pamiętać. „Z piasku i popiołu” to kolejna wartościowa opowieść z tego historycznego nurtu i pokazująca całość z nieco innej strony. Autorka bowiem nie tylko skupia się na żydowskiej tragedii, ona także pokazuje inne aspekty życia w tamtych czasach. Podczas lektury czułam, jak wiele emocji zostało umieszczonych na kartkach książki. Dzięki temu jeszcze bardziej angażowałam się w tę historię, pragnąc poznać losy bohaterów.

Autorka postarała się także o to, by jej opowieść kojarzyć z niebanalnymi postaciami. Sylwetki Evy i Angelo zostały stworzone bardzo realistycznie i wiarygodnie, a momentami miałam wrażenie, że są oni bardziej autentyczni, niż niektórzy ludzie, których znam. Odwaga, charyzma, konsekwencja, inteligencja- to tylko kilka niezwykłych zalet, jakimi obdarowała ich autorka. Ta piękna para na naszych oczach zmienia się i dojrzewa, podejmuje decyzje, upada i podnosi się. Ich relacja się rozwija, dostosowuje do zmian- tych, które zachodzą w otoczeniu i w nich samych.

Nie mam absolutnie żadnych uwag do tego, jak ta historia została przedstawiona i nie mam żadnych zażaleń, które mogłabym skierować pod adresem autorki. W czasie czytania nie mogłam się jednak nadziwić, jak bardzo zaniedbana w tym przypadku została korekta. Raz za razem napotykałam literówki lub całkiem inne wyrazy, w zdaniach brakowało słów lub powtarzały się one. Dawno już nie czytałam książki, która zaskoczyłaby mnie taką liczbą błędów. Bardzo szkoda.

„Z piasku i popiołu” to przepiękna, melancholijna i uczuciowa opowieść. Bogata w dramaty, szalenie ludzka, przypominająca o trudnych czasach. Napisana emocjami, z życia wzięta. Ważna, inspirująca, niebanalna. Czyta się ją wspaniale, jeszcze lepiej przeżywa się opisywane wydarzenia. Jestem bardzo zadowolona, że miałam okazję ją poznać.

Książkę otrzymałam dzięki uprzejmości portalu sztukater.pl.