Izabela Żukowska "Fałszywa nuta" [recenzja przedpremierowa]

Autor: Izabela Żukowska
Tytuł: Fałszywa nuta
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Rok wydania: 2018
Liczba stron: 264
Gatunek: literatura współczesna 

Ponad wszystko inne Lisa Keller chciałaby śpiewać. Kiedy w knajpie, w której pracuje, pojawia się znany dyrektor teatru i składa jej propozycje nie do odrzucenia, dziewczyna nie zastanawia się nawet przez chwilę. Jaką cenę zapłaci za spełnienie marzeń?

„Fałszywa nuta” to krótka, choć treściwa, opowieść o tym, jak wielką rolę w naszym życiu odgrywa muzyka. Jej bohaterzy nie wyobrażają sobie życia bez dźwięków, poświęcają długie godziny na tworzenie kompozycji, realizują się poprzez śpiew. Muzyka stanowi cały ich świat. Temat ten wydał mi się fascynujący od samego początku. W tym zatraceniu w codzienności dźwięków dopatrywałam się wielkich emocji oraz głębokiej przewrotności. Kolejne strony powieści przekonywały mnie, że nie mogło być mowy o pomyłce.

Już na pierwszy rzut oka uwagę zwraca wiedza autorki dotycząca rzeczywistości muzyka, która przekłada się na tworzenie sylwetek bohaterów oraz ich zaangażowanie i pasję. Na życie książkowych postaci, bez wątpienia oparte na doświadczeniach Żukowskiej, składają się namiętność, obsesja, słabość, tęsknota… A to wszystko zamknięte zostało w oddaniu muzyce, ich największemu nałogowi. To zamiłowanie do świata dźwięków, ukochanie nut magnetyzowało mnie i sprawiło, że kurczowo trzymałam się powieści. Temat ten, nie tak często znowu spotykany, budzi żywe emocje, sprawia, że i w czytelniku rozpala się płomień, a zainteresowanie wszelką melodią raz po raz mu się udziela, podsycając ciekawość i mocniej angażując w lekturę.

Żukowska pisze rozważnie, dość oszczędnie w słowa, zostawiając miejsce na nasze refleksje i przemyślenia. Powieść, dość krótka, to jednak wyczerpująca temat, zaskakująca późniejszymi wydarzeniami i pojawiającymi się kolejno bohaterami.  Autorka stworzyła świat pełen pasji, pokazując w jaki sposób wpływają na człowieka jego namiętności i marzenia.

Fabuła opiera się na intrygach, manipuluje wyobraźnią, igra z czasem i tym, co wydaje się, a jednak nie musi wcale być, prawdopodobne. Nie raz poczułam zdziwienie związane ze zmieniającymi się płaszczyznami czasowymi, kiedy to Żukowska chętnie cofała się do tyłu lub przenosiła do przodu, wprowadzając inne wątki i innych bohaterów, urozmaicając swą opowieść dzięki innym historiom, zaskakująco składającym się na całość utworu.

Zaskoczyli mnie także bohaterzy tej powieści. Z jednej strony kobiety silne, zdecydowane, zdeterminowane, gotowe do poświęceń. Z drugiej zaś mężczyźni, którzy manipulują, sprawdzają, nie liczą się z ryzykiem, czekając na wygraną. Takie zestawienie dodaje tej opowieści wyrazistości, koloru, mocy. Dzięki niemu staje się ona bardziej ekspresyjna i wymowna, a może również przekonująca? Bohaterzy powieści swoimi decyzjami potrafią mocno zniechęcić czytelnika, trudno im zasłużyć na sympatię. A jednak ich postępowanie jest niepokojąco realistyczne i nacechowane w sposób dla człowieka tak przewidywalny. Walcząc o siebie nabierają w naszych oczach autentyczności.

Żukowska pisze lekko, szczerze i otwarcie. Jej sposób opisywania rzeczywistości jak najbardziej mnie przekonał, a jej pomysł na opowiedzenie tej historii bardzo przypadł mi do gustu. Zatracając się w tej pasji bohaterów zdarzyło mi się pomyśleć, że chciałabym znaleźć się na ich miejscu, mieć tyle odwagi, by tak zdecydowanie walczyć o marzenia, by się dla nich poświęcić.

Ta historia potoczyła się zupełnie inaczej, niż się tego spodziewałam, stawiając na mojej drodze nowe okoliczności, kolejnych bohaterów i więcej dramatów. Dzięki niej nabrałam chęci, by poznać inne utwory autorki.

Za możliwość poznania tej historii dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka.