.

Tytuł: Chłopiec w pasiastej piżamie
Autor: John Boyne
Wydawnictwo: Replika
Rok wydania: 2013
Liczba stron: 200
Gatunek: literatura współczesna 

Bruno to beztroski dziewięciolatek. Na co dzień mieszka z rodziną w Berlinie, w dużym, trzypiętrowym domu, gdzie może do woli zjeżdżać po poręczach schodów. Chłopiec uwielbia spędzać czas z trojgiem swoich przyjaciół i wcielać się w rolę odkrywcy. Jego ojciec to szanowany niemiecki oficer, a wykonywana przez niego praca zapewnia rodzinie szacunek i dostatek. Kiedy pewnego poranka Bruno zastaje pokojówkę, pakującą jego rzeczy, wpada w panikę. Ale jak to, dokąd się wybierają? Chłopiec, który zawsze dostawał to, czego pragnął, nie może zrozumieć, że od tej pory będzie musiał żyć w tajemniczym Po-świeciu, gdzie nie mieszkają żadne sympatyczne dzieci, na ulicy brakuje wesołego zgiełku i nie widać pięknych, niemieckich, kawiarni. Każdego dnia natomiast jego rzeczywistość będzie przepełniona ciszą, obecnością żołnierzy i tym smutnym widokiem z okna.

Bruna intryguje ogrodzenie i mieszkający za nim ludzie w pasiastych piżamach. Próbuje zrozumieć, dlaczego rodzice nie pozwalają mu tam zaglądać i z jakiego powodu znajdujące się tam dzieci tak bardzo się od niego różnią. Dlaczego są takie chude i smutne? Podczas jednego ze spacerów poznaje drobnego chłopca, z którym połączy go coś więcej niż wspólna data urodzenia. Szmul stanie się jego jedynym powiernikiem i najbliższym przyjacielem.

Autor porusza bardzo istotny problem zagłady Żydów, jednak robi to posługując się postacią małego chłopca. Wszystkie wydarzenia obserwujemy jego oczami. Momentami czułam się naprawdę wstrząśnięta faktem, że Bruno postąpił tak, a nie inaczej, że zapomniał o tym, co powinno być istotne, ale szybko uświadamiałam sobie swój błąd. On żył przecież po drugiej, lepszej stronie ogrodzenia, wśród ludzi zdominowanych przez ich nienormalne przekonania. Codziennie patrzył na więzienie, jednak nie zdawał sobie sprawy, że widzi więzionych.

Boyne bardzo dobrze odzwierciedlił emocje kierujące malcem- złość, wahanie, słabość, poczucie wstydu. Obserwujemy przemianę dziecinnego chłopca w młodego mężczyznę, pragnącego poznać to, przed czym wszyscy próbują go chronić. Pierwszy raz spotkałam się z przedstawieniem tematu z takiej perspektywy. Mimo że te wydarzenia nie dotyczyły mnie bezpośrednio, takie powieści uświadamiają mi, że wciąż nie potrafię zrozumieć, jak to się mogło wydarzyć. Jak ludzie mogli zgotować ludziom taki los?

Bardzo ważną rolę odgrywa w tej historii postać Szmula, mieszkańca żydowskiego obozu. Chłopiec, będący w wieku Bruna, wydaje się o wiele starszy i dojrzalszy od niego. To, co go spotkało wypaczyło jego obraz świata, zmieniło jego marzenia. Ciężko myśleć o różnych trywialnych rzeczach, kiedy burczy Ci w brzuchu.

Autor pokazał nam wiele różnic między obydwoma chłopcami. Skontrastował ich tak bardzo, jak tylko można było to zrobić, subtelnie podkreślając przy tym łączące ich podobieństwa. Wydobył z nich dobro, szlachetność i odwagę. Dał czytelnikowi nadzieję na to, że Bruno nigdy nie pójdzie w ślady swojego ojca.

„Chłopiec w pasiastej piżamie” to jedna z tych książek, których przeczytanie zajmuje jeden wieczór, ale w pamięci czytelnika pozostają na zawsze.