Za dużo myślę, za bardzo chcę

Autor: Lisa Scottoline
Tytuł: Mów do mnie
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Rok wydania: 2016
Liczba stron: 528
Gatunek: literatura współczesna 

Psychiatra Eric Parrish cieszy się wielkim uznaniem wśród pacjentów i kocha swoją pracę z całego serca. Sam zmagał się niegdyś w problemami natury psychicznej i wie, że niełatwo poradzić sobie z tego typu dolegliwościami. Kiedy trafia do niego zagubiony Max, doktor zaczyna się angażować bardziej niż powinien, co prowadzi go do nieprzewidzianych konsekwencji. Czy uda mu się wyjść z kłopotów i obronić dobre imię?

„Każdy z jego kolegów ma jakieś mniejsze lub większe problemy. Nie zostaję się psychiatrą bez powodu”.

Powieść ta znacząco odbiega od większości książek klubowych. Główny bohater, zajmujący się psychiatrią i jego miejsce pracy składają się na specyficzny klimat, który bardzo ciężko określić by było innym słowem. Od pierwszych stron czułam ciarki na plecach i swego rodzaju niepewność, wiążącą się z częstym niekorzystnym przedstawianiem osób chorych psychicznie i zakładów, które zajmują się ich leczeniem. Niewątpliwie to jeden elementów najbardziej magnetyzujących. Bardzo się cieszę, że autorka podjęła się tego tematu, ukazując z jednej strony trud bycia psychiatrą i pomagania chorym, którzy często mogą stanowić realne zagrożenie dla innych, a z drugiej natomiast psychikę chorego. Poradziła sobie z tym naprawdę znakomicie.

„Moja inność była dla mnie widoczna już od początku. Matka także zdawała sobie z niej sprawę, dlatego utrzymywała dystans. Patrzyła na mnie z lękiem . Potrafiła wyczytać prawdę z mojego spojrzenia. Wiedziała, kim jestem”.

Prawdziwe bum nastąpiło mniej więcej w połowie tej historii. Nagła zmiana kierunku akcji i skierowanie wątków na bardziej kryminalno- sensacyjne tory. To był dla mnie strzał w dziesiątkę. Tajemniczy, mrożący krew w żyłach klimat, kolejne tajemnice, nowi podejrzani- wyborna zabawa dla czytelników lubujących się w nieco mroczniejszych i bardziej zagadkowych klimatach. Z pewnością nie można tej książki zaliczyć do typowych kryminałów, ale wprowadzenie takiego wątku nadało powieści oryginalny charakter, nietypowy dla książek skierowanych do kobiet.

Książkowi bohaterzy to ludzie tacy jak my- z pasjami i problemami, próbujący korzystnie połączyć życie zawodowe z prywatnym. Postać pierwszoplanowa, doktor Eric Parrish wzbudził moja sympatię i zaufanie, choć miejscami ciężko było mi zgodzić się ze słusznością jego decyzji. Kwestie, na których skupia się bowiem Scottoline, nieraz nas zastanowią i doprowadzą do refleksji oraz pytań, jak zachowalibyśmy się nie miejscu bohaterów.

W tej książce nie mogło zabraknąć skomplikowanych relacji rodzinnych, będących dobrym tłem dla głównego wątku. Podoba mi się, że główny bohater tym razem jest mężczyzną, a rozwój wypadków obserwujemy z jego perspektywy, w końcu nie tylko kobietom zależy na dzieciach i rodzinie. Oni także mają serce i uczucia.

Przyznam szczerze, że ciężko mi było nie podchodzić do tej książki z dystansem, w związku z poprzednim, niespecjalnie udanym spotkaniem z twórczością Lisy Scottoline. Fakt, że dałam jej szansę wynika przede wszystkim z tego, że książka ta zasłużyła na swoje miejsce w klubie „Kobiety to czytają”, a z doświadczenia wiem, że klubowe powieści to właściwie same hity. Mimo obaw trafiłam na prawdziwy skarb. Książkę, która zaintrygowała mnie od początku i sprawiła, że zaczęłam czuć złość, kiedy musiałam tak po prostu ją odłożyć i pójść do pracy. Szczerze polecam.  

Za możliwość poznania tej wspaniałej historii serdecznie dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka.