Tove Alsterdal "Ślepy tunel" [recenzja premierowa]

Autor: Tove Alsterdal
Tytuł: Ślepy tunel
Wydawnictwo: Sonia Draga
Rok wydania: 2020
Liczba stron: 280
Gatunek: kryminał

Kiedy Sonja i Daniel opuszczali Szwecję, marząc o prowadzeniu własnej winnicy, nie mogli spodziewać się, z jak wielkim rozczarowaniem przyjdzie im się zmierzyć. Stare kości znalezione w piwnicy okazały się początkiem serii zaskakujących wydarzeń.

“Ślepy tunel” to najlepszy dowód na to, że przeszłość i teraźniejszość to świetny duet w przypadku powieści kryminalnych. Właśnie na takie połączenie zdecydowała się autorka książki, dowodząc, że w ten sposób nie tylko można czytelnika zaciekawić czy zaskoczyć, ale także sprawić, że całość nabierze niepokojącego charakteru. Bieżące wydarzenia przeplatane z tymi sprzed lat okazały się tutaj kluczem do sukcesu.

Co ciekawe, Alsterdal wykorzystała w swej powieści kryminalnej wątki niecodzienne, bowiem książkową fabułą cofa się do czasów wojennych i związanych z nimi kwestii. Mogłoby się wydawać, że taki pomysł jest dość ryzykowny, tymczasem autorka przekonuje, że wystarczy nieco wyobraźni i dobrej woli, by każdy temat przekuć w cenną i satysfakcjonującą kryminalną rozrywkę. Zwłaszcza, że pisarka podeszła do tych spraw z nieco innej strony, wplatając je w akcję całkiem subtelnie, a jednocześnie dając do myślenia.

„Ślepy tunel” to nie tylko szansa podążania za zagadkami przeszłości i próba ustalenia, kto jest winny. To także okazja, by nieco odświeżyć sobie zagadnienia historyczne i by trochę się zastanowić. Autorka na takie przemyślenia i refleksje zostawia sporo miejsca, zapraszając nas do analizy zachowania bohaterów oraz zagłębienia się w ważne kwestie, których na stronach powieści nie brakuje. Widać, że Alsterdal pozwoliła sobie, by całość nieco zdominowała psychologia, widoczna przede wszystkim w podejściu do postaci i próbie lepszego przedstawienia ich czytelnikowi.

Odniosłam wrażenie, że mroczny charakter tej książki tkwi bardziej w osobie jej bohaterów niż samych wydarzeniach. Choć strony powieści splamiły się krwią, to jednak nie morderstwa wydają się tutaj wypychać na pierwszy plan. Zachowanie bohaterów, ich decyzje i ich grzechy wysuwają się na prowadzenia. Uzupełnione tajemnicami przeszłości i nieco historycznym wykończeniem sprawiają, że książka może się podobać, po części właśnie ze względu na to niecodzienne podejście do kwestii kryminalnych.

Nową książkę Alsterdal czyta się szybko, czemu służą nie tylko ciekawy temat, ale także przyjazny czytelnikowi styl i pierwszoosobowa narracja. Takie połączenie sprawia, że kolejne rozdziały poznaje się szybko, a liczba nieprzeczytanych stron maleje w błyskawicznym tempie.

Podczas lektury „Ślepego tunelu” miałam okazję sprawdzić, co kryje się w twórczości pisarki, o której nieco już słyszałam, ale której do tej pory nie poznałam. Pierwsze spotkanie uważam za udane.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Sonia Draga.