Opowieści z magicznej krainy

Tytuł: Sekret
Autor: Charlotte Bronte
Wydawnictwo: Mg
Rok wydania: 2015
Liczba stron: 180
Gatunek: literatura piękna

Z twórczością Charlotte Bronte spotkałam się po raz pierwszy. Nigdy wcześniej również nie zdecydowałam się na przeczytanie opowiadań- ta forma zwyczajnie mnie nie przekonywała. Tym razem zaryzykowałam i nie żałuję. Wręcz przeciwnie- cieszę się, że w końcu miałam możliwość poznać utwór jednej z tych słynnych sióstr.

Na samym początku zauroczyła mnie okładka. Intensywnie zielone barwy kojarzyły mi się z naturą i magią. To był wspaniały początek niezwykłej przygody. „Sekret” to zbiór 5 krótkich opowiadań, których akcję osadzono w fikcyjnym afrykańskim Verdopolis, w XIX wieku. Każda historia przedstawia odrębne wydarzenia, Opowiadania bardzo dobrze sprawdzają się zarówno, jako całość, jak i pojedyncze utwory, niczego w ten sposób nie tracąc.

Najbardziej podobała mi się historia zatytułowana „Albion i Marina. Bronte zawarła w niej przepiękną miłosną historię, przypominającą mi nieco historię kopciuszka. Bohaterka opowiadania również znalazła swojego księcia, jednak tym razem nie otrzymaliśmy szczęśliwego zakończenia. Ciężko uwierzyć, że na kilka stronach można w tak ciekawy sposób zrealizować i wyczerpać tematykę zauroczenia i wszystkich związanych z nim emocji. Autorka wspaniale oddała klimat tamtej epoki i zwyczaje obowiązujące wśród książąt i arystokracji oraz sytuację kobiet, którym w XIX wieku żyło się ciężej, niż dzisiaj.  

Czasami brakuje spójności między poszczególnymi historiami, autorka igra z realizmem, w przedziwny sposób łącząc logikę i zdrowy rozsądek ze światem fantazji i zjawisk nadprzyrodzonych. Ale dzięki temu utwory zyskują oryginalny i niepowtarzalny charakter, zupełnie różny od współczesnej literatury. Duże wrażenie zrobił na mnie fakt, że te historie nie były początkowo przeznaczone do druku- to pierwsze świadectwa ukazujące wyobraźnię i pasję Bronte.

Wszystkie opowiadania zostały oparte na miłości łączącej mężczyznę i kobietę. Nie ma tutaj jednak miejsca na banalne i schematyczne historie. Autorka pokazuje trudne relacje łączące ludzi z różnych sfer, przypominając nam, że w XIX wieku pochodzenie wybranki miało istotne znaczenie. Bronte pozostawia jednak czytelnikowi nadzieję, że pieniądze i pozycja społeczna nie są najważniejsze w obliczu prawdziwego uczucia. W opowiadaniach nie brakuje ponadto intryg i oszustw, które dodają smaczku przedstawionym historiom.

W poszczególnych historiach pojawia się także motyw kobiety grającej na harfie i nucącej piosenki. Umieszczenie tych tekstów w interesujący sposób urozmaiciło tę książkę. A piosenki były naprawdę piękne.

Każdy żałobny dzień był mi szlochaniem,

W głowie korzenie rozpacz zapuściła,
Czas wlókł się smętnym zegara tykaniem,
Długa tęsknota nadzieję zniszczyła,
Strawiła serce.

Czytanie utworu Bronte to prawdziwa przyjemność, chociaż wolę dłuższe formy.  Dzięki tym opowiadaniom miałam możliwość cofnięcia się w przeszłość i nieco lepszego zrozumienia czasów, których nigdy niedane było mi poznać. Autorka w mistrzowski sposób pokazała realia poprzedniej epoki, wprowadzając nas w nieco magiczny i baśniowy, ale przy tym bardzo realistyczny świat. Pragnęła pokazać siłę miłości, ale nie zapomniała przy tym, że miłość nie zawsze oznacza szczęście i spełnienie. Czasami rzeczy przyjmują zupełnie niespodziewany obrót, a konsekwencje ciężko przewidzieć. O nich zazwyczaj po prostu się nie pamięta. 

Za egzemplarz recenzencki dziękuję portalowi SZTUKATER .