Psychika mordercy

Tytuł: Cierpienia Dextera
Autor: Jeff Lindsay
Wydawnictwo: Albatros
Rok wydania: 2015
Liczba stron: 416
Gatunek: thriller psychologiczny

Potrzebę zabijania czuł od małego. To uczucie kształtowało go, jeszcze zanim potrafił je nazwać. Z biegiem czasu jego umysł zdominowała rola groźnego drapieżcy, a w ciele rozgościł się Mroczny Pasażer. Poznajcie Dextera- jednego z najgroźniejszych morderców w Miami.

„Trudno uznać Dextera za osobę, z którą chciałoby się siedzieć przy stole w chwili, gdy gaśnie światło- zwłaszcza, gdy wokół leżą noże. I oczywiście trzeba wiele wytężonej pracy, by nikt się nie dowiedział, że Dexterem kieruje Mroczny Pasażer, którego cichy, jedwabisty szept, rozlega się w ciemności z tylnego siedzenia. Od czasu do czasu Pasażer zajmuje miejsce z przodu, ujmuje kierownicę i wiezie nas do Parku Niewyobrażalnych Rozrywek”.

W obecnych czasach kryminały i thrillery zajmują szczególne miejsce w literaturze. Ludziom wiele przyjemności sprawia podążanie za detektywami i odkrywanie z nimi tajemnic. Sama wiem o tym najlepiej, uwielbiam te gatunki. Jednak mimo mnogości książek skupiających się na tej tematyce, brakuje mi powieści napisanych z perspektywy mordercy. Czasami mam wrażenie, że tylko dzięki temu można naprawdę poczuć dreszcz na plecach, a przy okazji nieco lepiej zrozumieć, co uczyniło z normalnego człowieka mordercę. Dlatego też do lektury „Cierpień Dextera” zabrałam się z prawdziwą przyjemnością.

Autor wiele miejsca poświęca na przybliżenie nam postaci głównego bohatera. A uwierzcie mi, że Dextera warto poznać. Za dnia pracuje on w laboratorium kryminalnym i pomaga swojej siostrze łapać przestępców, w nocy natomiast rozprawia się z tymi, którym wymiar sprawiedliwości nie dał rady. Zaskoczyłam Was? O tak, nasz bohater ma bardzo złożoną osobowość. I nigdy nie podnosi ręki na niewinnych, a przy wyborze ofiar kieruje się kodeksem, który stworzył razem ze swoim ojcem. Nie stosuje ustępstw, czy wyjątków. W końcu, żeby tak dobrze udawać człowieka, należy stosować się do odpowiednich reguł. A najważniejszą z nich wciąż postaje „nie pozwól się złapać”.

Dexter uczył się wiele lat, jak odpowiednio grać, żeby wygrać. Zrozumiał, jak powinien reagować w poszczególnych sytuacjach i jak okazywać emocje, których wcale nie czuje. Wie, jak ukryć swoją inność i nie rzucać się w oczy. Z pewnością nie ma lepszego sposobu, niż żyć, jak pozostali. Mieć pracę, założyć rodzinę, udawać przyjemność czerpaną ze stabilizacji. Tylko dzięki temu może wieczorem wypuszczać się na łowy…

„Jak wcześniej wspomniałem, nie odczuwam prawdziwych emocji. Dzięki długotrwałym, wyczerpującym ćwiczeniom nauczyłem się udawać normalne ludzkie reakcje w prawie wszystkich możliwych sytuacjach”.

Główny bohater to bez wątpienia najmocniejsza strona tej książki, ale nie jedyna. Lindsay oparł fabułę na niezwykłych kultach religijnych, choć krwawych i brutalnych, to jednak oryginalnych i interesujących. Bardzo podoba mi się wykorzystanie mitów i odnoszenie się do wierzeń sprzed kilku tysiącleci. Ten pomysł na fabułę urzekł mnie i zatrzymał na dłużej.

Zazwyczaj trzymam się odpowiedniej kolejności, po filmy i seriale sięgam dopiero po przeczytaniu książki, na podstawie, której powstały. Tym razem pozwoliłam sobie na ustępstwo, zanim przeczytałam o książkowym Dexterze, poznałam go już kilka lat temu za sprawą bardzo popularnego serialu. Szczerze mówiąc wcale mi to nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie. Nigdy nie wyobraziłabym sobie tej postaci lepiej, aktor wcielający się w rolę książkowego bohatera dokonał czegoś wspaniałego. Pokonując kolejne strony miałam przed oczami obraz filmowego Dextera, co sprawiło, że przyjemność z czytania jeszcze się zwiększyła.

Jeżeli lubicie taką literaturę i macie ochotę poznać tak nietuzinkowego bohatera, to mogę Wam gorąco polecić książki z przygodami Dexa. Powieść czyta się szybko, autor nie stosuje żadnych trików, czy ozdobników, nie komplikuje na siłę. Zresztą opierając się na przygodach takiego bohatera, nie potrzeba wiele więcej.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję portalowi Sztukater.