Kto jeszcze musi umrzeć?

Tytuł: Śnieżka musi umrzeć
Autor: Nele Neuhaus
Wydawnictwo: Media Rodzina
Rok wydania: 2013
Liczba stron: 518
Gatunek: kryminał 

Wydaje się, że Altenhain nie wyróżnia się na tle innych wiosek. Mieszkańcy żyją tu spokojnie, każdy pochłonięty przez własne sprawy i problemy. W rzeczywistości jednak w każdej osobie i każdym szczególe kryje się obłuda, tajemnica i krzywda. Mieszkańcy potrafią z tym żyć, przynajmniej dopóki o błędach się nie wspomina. Co jednak zrobić wtedy, kiedy wspomnienia i dylematy wracają do wioski wraz z mordercą nastolatek? 

 

„W Altenhain, tej idyllicznej wiosce, którą uważała za zagłębie nudy i obciachu, mieszkali bezduszni i pozbawieni serca oprawcy, kryjący swoje prawdziwe twarze za maskami pozornej serdeczności”. 

Nele Neuhaus jest moim największym odkryciem ostatnich miesięcy. Pierwszy raz usłyszałam o niej zaledwie kilka tygodni temu i prawdę mówiąc nie spodziewałam się żadnej rewolucji. Tymczasem, okazuje się, że to autorka niesamowitych kryminałów, która doskonale wie, jak oczarować czytelnika.

„Śnieżka musi umrzeć” to jedna z najpopularniejszych powieści pisarki. To doskonała mieszanka tego, czego osobiście oczekuję po takich książkach. Pierwszym elementem jest trudna do rozpracowania sprawa, sięgająca wielu lat wstecz. Kłopotliwa, brudna, będąca powodem do wstydu. I nie chodzi mi bynajmniej o zakłopotanie jednej osoby. Tym razem mamy do czynienia ze sprawą, która wstrząsnęła całą wioską i na zawsze zapisała się w pamięci jej mieszkańców.

Tobias był cudownym dzieckiem. Niesamowicie zdolny, z talentem do sportu, a przy tym piękny jak marzenie. Nauczyciele zwracali się do niego z szacunkiem i podziwem, a miejscowe niewiasty wodziły za nim wzrokiem. Miał wymarzony start, a przed sobą wspaniale zapowiadającą się przyszłość. Czy to możliwe, żeby pozwolił to sobie odebrać pod wpływem impulsu? Czy jeden błąd mógł zniszczyć ten uroczy obrazek? Błąd czy nie błąd, chcący czy niechcący, trafił do więzienia na 10 lat. To bardzo długo, wystarczająco, by człowieka zmienić i sponiewierać. Jednak zbyt krótko by zadowolić rodziców zamordowanych nastolatek. Jak to się mogło stać? Jak z tym dalej żyć? A przede wszystkim gdzie? Bo na pewno nie w Altenhain.

Autorka bardzo dobrze oddała trudności i komplikacje, z którymi wiąże się życie byłego więźnia. Grzechy nigdy nie zostaną mu wybaczone i zapomniane. Zwłaszcza w takich małych mieścinach, gdzie wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą. Nie można tak po prostu wrócić i udawać, że nic się nie wydarzyło. Z drugiej strony, co z pojęciem drugiej szansy i pokuty? Czy to już w ogóle się nie liczy? Czy człowiek nie może się zmienić? 

Na pewno każdy z nas kojarzy takie miejsca. Wioski, z pozoru zwyczajne, normalne, szalenie nudne. W rzeczywistości kryjące mnóstwo trupów w szafie. Ci, którzy aż palą się do osądzania i karania, a sami mają wiele na sumieniu. Miejsca łączące skromność i rozpustę oraz biedę z zaskakującym przepychem. Tam, gdzie nikt nie jest bez winy. Tak właśnie jest w naszym książkowym Altenhain. Każdy kto rzucił kamieniem, sam zasłużył na ukamienowanie. Neuhaus stworzyła fantastyczny, choć nieco przerażający, portret miejscowej ludności, pokazując czytelnikowi, że nic nie jest takie, jakie się wydaje. Zagłębiając się w tę historię, wciąż zadawałam sobie pytania, jak można żyć w takim kłamstwie i obłudzie? Jak można bronić jednych, skazując przy tym innych? Co dzieje się wówczas, kiedy zabraknie rozsądku i sprawiedliwości?

Neuhaus stworzyła bardzo przemyślaną i dopracowaną intrygę. Kolejne strony tylko pozornie przybliżają nas do rozwiązania zagadki, w rzeczywistości jednak jeszcze bardziej mieszają czytelnikowi w głowie. Autorka zdecydowanie unika prostych i schematycznych rozwiązań. U niej nic nie jest czarne albo białe. Nie próbuje opowiedzieć historii po łepkach, nie zapomina o tym, co jest ważne i co dopełnia fabułę.

Jak wiele razy podkreślałam, olbrzymie znaczenie ma dla mnie tło obyczajowe. W każdej książce. Moim zdaniem to wcale nie jest tak, że w kryminale możemy to sobie darować. Wręcz przeciwnie. Koniecznie pragnę zawsze poznać bohatera, zrozumieć jego motywy. W tej powieści wszystko jest dokładnie tak, jak powinno być. Idealnie. Autorka przybliża nam zarówno miejsca zbrodni i zbrodniarzy, jak i tych, którzy ze złem muszą walczyć. Już wcześniej obdarzyłam wielką sympatią parę książkowych detektywów i przyjemnie mi się czytało o tym, co w ich życiu dzieje się po pracy. Dzięki temu, nabrali w moim odczuciu, charakteru i wyrazu. I za to autorce również należy się wielki plus.

Neuhaus to dla mnie jedna z tych pisarek, po których książki mogę sięgać w ciemno. Jej historie są realistyczne i nieprzerysowane, opierają się na solidnych fundamentach. Potrafi wciągnąć i zatrzymać, a po drodze wiele razy zaskoczyć. Nigdy nie możemy być pewni, czy nasze rozwiązanie zagadki zgadza się z jej pomysłem, a po lekturze zostajemy z refleksjami na temat bohaterów i życia. Gorąco polecam.