Nie tak łatwo być sobą

Tytuł: Łzy księżniczki
Autor: Jean Sasson
Wydawnictwo: Znak
Rok wydania: 2015
Liczba stron: 432
Gatunek: literatura współczesna 

Wydawać by się mogło, że los rozpieszcza Sułtanę- jest księżniczką, mieszka w cudnym pałacu, a na co dzień nie brakuje jej pieniędzy. W rzeczywistości jednak łatwo stwierdzić, że ten, kto tak pomyślał, nigdy nie miał bliższego kontaktu z Arabią Saudyjską i nigdy nie poznał tego dziwnego świata, w którym kobiety tak niewiele znaczą. Być może naszej bohaterce było trochę łatwiej ze względu na pochodzenie, ale czy na pewno?

„Mieszkałam w luksusowym pałacu otoczona pięknej i bogactwem. A jednak królewskie przywileje niewiele mnie obchodziły, ponieważ jako dziecko pragnęłam tylko miłości obojga rodziców. Choć moja droga matka kochała mnie całym swoim sercem, ojciec nie widział w kobietach żadnej wartości”.

Opowieść Sułtany wstrząsnęła mną od samego początku. Losy kobiet w różnych stronach świata interesują mnie niesamowicie odkąd tylko pamiętam i choć wiedziałam, że nie wszędzie dobrze się dzieje, tym razem jednak nie mogłam pozbyć się przerażającej wizji, która podczas czytania malowała się w mojej głowie. Książęcy status nie uchronił kobiety przed zbrodniami popełnianymi przez mężczyzn z jej rodziny. Nie boję się używać tego słowa, choć mogło by wydawać się nieco przesadzone. Dla mnie jednak takie nie jest, a fakt, że kobiety pozbawiane są własnej woli i prawa głosu stanowi według mnie poważne naruszenie praw człowieka i przestępstwo przeciwko tej płci.

„Kobiety w Arabii Saudyjskiej, choć opływają w dostatek, są jednocześnie bardzo ubogie, bo pozbawiono je wolności osobistej”.

Bardzo cenne było dla mnie, że księżniczka opowiada nie tylko o sobie, ale także o losach poznanych przez nią kobiet. Wiele z nich niestety nie miało tyle szczęścia. Na kolejnych stronach przemoc rozpycha się łokciami, biorąc za swoich towarzyszy gwałty, pobicia, surowe kary, a nawet morderstwa. Te opowieści, choć okrutne i szokujące, pozwoliły mi jeszcze lepiej poznać zasady, którymi rządzi się tamten świat. Dzięki autorce mogłam dokładniej i bardziej szczegółowo dowiedzieć się, jak straszne rzeczy mają tam miejsce, a fakt, że wszystkie fragmenty zostały oparte na faktach uczynił tę książkę w moich oczach cennym świadectwem i symbolem.

„Pod wpływem osobistych doświadczeń, lektur i przemyśleń doszłam do wniosku, że życie kobiet urodzonych w Arabii Saudyjskiej najlepiej określa pierwsze zdanie ze słynnej powieści Karola Dickensa Opowieść o dwóch miastach, w której autor napisał, że odmalowana przez niego epoka była jednocześnie najwspanialsza i najpodlejsza ze wszystkich. Było w niej wiele mądrości, głupoty, naiwności, mroku, światła, nadziei i rozpaczy”.

Bardzo podoba mi się także, że Sułtana zagłębiła się nieco w tematy niezwiązane bezpośrednio z kobietami. Jednym z nich jest przesądność na temat stosowania magii. Aż ciężko mi uwierzyć, że w dzisiejszych czasach, wcale nie tak daleko od nas, w teoretycznie cywilizowanym świecie, wystarczy zarzucić komuś uprawianie czarów, by skazać go na więzienie albo nawet śmierć. Temat ten szczególnie mnie poruszył i na stałe zapisał się w mojej pamięci.

Pokochałam Sułtanę- za mądrość, odwagę i chęć niesienia pomocy. Kobieta na łamach książki przybliża nam swoją walkę o prawa kobiet w Arabii Saudyjskiej. Mimo że wciąż dzieje się tak wiele złego, ona w dużym stopniu potrafi chronić kobiety przed tym złem. Choć często stawia ją to w różnego rodzaju niebezpieczeństwie, niestrudzenie i konsekwentnie walczy o to, w co wierzy. To naprawdę cudowne, budujące i motywujące. Dla mnie ta kobieta jest prawdziwą bohaterką.

Książkę czyta się niezwykle szybko i lekko, mimo ciężkiej tematyki, na której się skupia, a to za sprawą wypracowanego stylu zaprzyjaźnionej z księżniczka dziennikarki. Kobieta pięknie i mądrze oddała to, co Sułtana miała na myśli, porywając czytelnika od pierwszej kartki. To jedna z tych książek, przy których nie warto przesadnie skupiać się na ich zaletach, zwyczajnie trzeba je poznać. Koniecznie.  

„Prawdziwego szczęścia doświadcza się wtedy, gdy inwestuje się całą swoją energię w sprawę większą niż własne indywidualne życie”.