Od ofiary do oprawcy

Autor: Marcin Legawiec
Tytuł: Przepraszam za krzywdę. Trzy wspomnienia z dzieciństwa
Wydawnictwo: Self- Publishing
Rok wydania: 2015
Liczba stron: 128
Gatunek: literatura współczesna

„Gwałciciel to łowca, a nie drapieżca. Jego głównym priorytetem nie jest zaznanie przyjemności seksualnej, tylko zdobycie idealnej ofiary. Pedofil to nie ślepa maszyna bez uczuć. To nie człowiek obłąkany, czy niepoczytalny. Takie słowa można usłyszeć tylko w sądzie, by zmniejszyć ból rodziców. Lepiej usłyszeć, że dziecko zostało zgwałcone przez wariata, niż normalnego człowieka”.

Wyobraź sobie, że spotkało Cię coś naprawdę złego- coś, co rzutuje na całe Twoje przyszłe życie, ukształtuje Cię, jako człowieka oraz wpłynie na Twoje stosunki z otoczeniem. Czy mogłoby być jeszcze gorzej, niż wówczas, kiedy ta krzywda spotkałaby Cię ze strony Twoich bliskich? Owszem, ten ból i wstyd mogłyby objąć kolejne pokolenia, sprawiając, że ta tragedia zbierałaby coraz większe żniwo. Nie jestem pewna, czy naprawdę chciałbyś wiedzieć, o czym teraz piszę. Niestety, muszę podzielić się tym sekretem, chodzi o gwałt i molestowanie.

Wiedziałam, że chcę poznać tę książkę, kiedy tylko ujrzałam okładkę i poznałam krótki zarys fabuły. Przeprosiny w tytule dodatkowo zaintrygowały mnie do zgłębienia tej historii, byłam zwyczajnie ciekawa, czy bohater rzeczywiście ma powody, by prosić o wybaczenie. Każda kolejna kartka prowadziła do nieuchronnego, do tego, co musiało się wydarzyć. Bo nie można tak zwyczajnie zapomnieć o przeszłości i żyć, jakby nic się nie stało. Podobno można wybaczyć, ciężej jednak zapomnieć, zwłaszcza, że niektórych rzeczy nie można pominąć. Nigdy np. nie wymażesz faktu, że zostałeś zgwałcony, zwłaszcza, jeśli gwałcił Cię Twój ojciec.

Legawiec opowiada nam o wielopokoleniowej krzywdzie, czynionej członkom rodziny przez ich bliskich. Tadeusz, który był molestowany przez ojca, nigdy nie chciał mieć dzieci. Wydawało mu się, że w ten sposób może się zabezpieczyć, że tylko tak może oszczędzić komuś cierpienia. Być może mógł żyć ze swoimi demonami, oszczędzając ich dzieciom, które nigdy nie przyszłyby na świat. Tylko, że nie zawsze możemy wybierać, zwłaszcza, że nie wszystko zależy tylko od nas. Za Tadeusza zdecydowała żona, marząca o posiadaniu potomka. Autor pokazuje nam długą drogę, prowadzącą do przemiany Tadeusza w potwora. Od ostateczności dzieliły go całe lata, poznaczone bolesnymi pytaniami, których nie potrafił uniknąć. Czy istnieje lepszy sposób na poznanie odpowiedzi od zadawania pytań? Owszem, powrót do tego, w czym sami kiedyś uczestniczyliśmy.

To historia przykrej metamorfozy, opowieść o tym, jak łatwo z ofiary stać się oprawcą. Niezwykle refleksyjne i emocjonalne opowiadanie o uczuciach, tkwiących niczym ciernie w sercu i umyśle, nie pozwalając normalnie żyć. Legawiec nie szczędzi nam szczegółów, pozwalając by fabuła jego książki brutalnie zawładnęła naszą wyobraźnią i nasunęła nam myśli, których jak najszybciej chcielibyśmy się pozbyć. W prosty, ale dosadny sposób pisze o tematach niełatwych i niezrozumiałych, tak naprawdę opowiadając historię, w której mógł uczestniczyć każdy z czytelników. Fantastycznie pokazuje emocje obu stron- zachodzące w nich zmiany i wewnętrzną walkę. Wszechobecna przemoc wylewa się z kolejnych stron. Nierozumiane cierpienie atakujące nasze zmysły, kolejne czyny wymagające następnych przeprosin. I pułapka bez wyjścia.

Taką pułapką stała się dla mnie ta książką- ciężko mi się ją czytało, ale jeszcze ciężej było z tą lekturą się pożegnać. Obawiam się, że równie ciężko może być o niej zapomnieć. Najsmutniejszy w tym wszystkim jest jednak fakt, że takie okrucieństwa mają miejsce w realnym świecie, a tacy bohaterowie naprawdę żyją. Choć co to za życie?