"We dwoje"- recenzja+ weekendowy konkurs

Tytuł: We dwoje

Autor: Katarzyna Woźniczka

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Rok wydania: 2015

Liczba stron: 367

Gatunek: literatura współczesna 

Czy jeden dzień może być najpiękniejszym, a zarazem najsmutniejszym? Czy w odstępie zaledwie kilku godzin można poczuć bezgraniczną i rozpierającą całe ciało radość, a następnie odczuć tak silny smutek, jakby miało nam pęknąć serce? Karolina przekonała się, że tak. Jej poukładane życie zupełnie nieoczekiwanie rozpadło się na kawałki, nie dając gwarancji, że niebawem wszystko wróci na swoje miejsce. Od euforii szybko przeszła do żalu, osamotnienia i poczucia, że to nie tak miało być. Jak kobieta poradzi sobie w nowej sytuacji? Czy znajdzie oparcie w tych, na których zawsze mogła liczyć? Czy na nowo znajdzie swoje miejsce na ziemi?

„We dwoje”  to debiut młodej pisarki, Katarzyny Woźniczki. Najlepszy dowód na to, że polska literatura obyczajowa ma się naprawdę dobrze i nie musi się martwić o utratę wysokiej pozycji. To niezwykła opowieść, w której samotność przeplata się z przyjaźnią, a miłość ze stratą. To fakt, że niczego nie możemy być w życiu pewni, bo los ma dla nas wiele niespodzianek, niekoniecznie miłych i pożądanych.

Spoglądając na okładkę, spodziewać można się lekkiej, nieco przesłodzonej opowieści o miłości- jednej z takich, których nie brakuje na naszym rynku, będącej najlepszym wyborem w tym ciepłym letnim czasie. Nic bardziej mylnego. Woźniczka oferuje nam przemyślaną i dopracowaną powieść, pięknie ukazującą prawdziwe życie i realistycznych, pełnokrwistych bohaterów. To właśnie oni są najmocniejszą stroną jej książki i tym, co jest według mnie najważniejsze w tego typu powieściach. Autorka stworzyła całą gamę charakterystycznych i intrygujących postaci. Świetnie oddała ich uczucia, dylematy oraz słabości i wady. Zazwyczaj podczas czytania skupiam się na osobie, którą najbardziej polubiłam i z przyjemnością śledzę jej losy, postaci irytujące spycham natomiast na dalszy plan i więcej już o nich nie myślę, a przynajmniej bardzo się staram. Tym razem było zupełnie inaczej.

Karolina to pełna optymizmu i silna kobieta. Wie, na czym jej zależy i konsekwentnie dąży do spełnienia marzeń. Nie pozwala sobie na słabości i kryzysy, a łzy woli ukrywać przed światem, niż się z nimi afiszować. Ta siła bardzo mnie urzekła, nie podoba mi się bowiem przedstawianie kobiet jako słabych i zależnych od mężczyzn. Nie jestem pewna, jak poradziłabym sobie na jej miejscu i co poczęłabym ze swoim życiem, jednak ona nie poddała się, choć kolejne strony wiązały się z kolejnymi problemami.

Wyobraźcie sobie, że w Waszym życiu jest obecna osoba niezwykle irytująca, marudna i upierdliwa, z niezwykłym talentem aktorskim, sprawdzającym się głównie w towarzystwie. Ktoś, kogo najbardziej na świecie chcielibyście unikać i nigdy nie oglądać. Jak to w życiu bywa, na niektóre rzeczy nie mamy wpływu, a wybór męża niestety nie wiąże się z możliwością wyboru teściowej, bo to o niej mowa. Kiedy tylko na horyzoncie pojawiała się Grażyna naprzemiennie zalewała mnie krew i trafiał mnie szlak. Nie wiem, jak biedna Karolina dawała sobie radę z tą okropną, wciąż przysparzającą zmartwień i nerwów, kobietą. To dopiero wyzwanie! Niebanalne zestawienie tych dwóch kobiet naprawdę się autorce udało. W moich oczach bardzo zapunktowała tym, że podjęła się przedstawienia tych zawiłych relacji rodzinnych, które na pewno wielu czytelniczkom nie będą obce.

Miłość. Czy nie czytaliśmy już o tym tak wiele razy? Czy nie jest przesadnie faworyzowana przez autorów książek? Być może, ale na pewno nie w takim wydaniu. Woźniczka oszczędza nam spotkania z kolejną słodką i ckliwą historią. Jej miejsce zastępuje natomiast samo życie- bestia niesprawiedliwa i nieprzewidywalna. Bardzo podoba mi się, że autorka oparła się schematom i banałom, a jej bohaterka też miała czasami pod górkę. W końcu nie zawsze wszystko idzie po naszej myśli. Czasem natomiast życiem rządzi przypadek czy zbieg okoliczności.

Zdarza się także, że w najmniej oczekiwanym momencie powraca do nas przeszłość. Rozpycha się łokciami i nie daje o sobie zapomnieć, choć bardzo chcielibyśmy zamknąć jej drzwi przed nosem. Książkowa przeszłość kojarzy się jednak z szansą na lepsze jutro i nadzieją, że karta losu znowu odwróci się na naszą korzyść. Podoba mi się, że Woźniczka nie odbiera nam tego optymizmu i wiary w happy endy, a oprócz tego podkreśla, że sami jesteśmy kowalami własnego losu- wierzę, że jest nam to bardzo potrzebne.

Mam wrażenie, że mogłabym tak długo jeszcze pisać i wymieniać, jednak wówczas nie byłoby już nic do odkrycia. Tymczasem autorka oferuje nam książkę, w której każdy może znaleźć coś dla siebie, odnajdując podobieństwa we własnym życiu. Woźniczka skupiła się na niezwykle istotnych tematach- roli dziecka w życiu każdej matki, istotności przyjaźni w mierzeniu się z codziennymi trudami, życiowych oczekiwaniach i losowych problemach. Udowodniła jednak, że po każdej burzy ponownie wschodzi słońce. Skrycie liczę na kolejną interesującą powieść jej autorstwa. 

Za egzemplarze recenzencki dziękuję portalowi Sztukater.

***

Nie lubię rozstawać się z książkami, szczególnie tymi, które są dla mnie cenne albo ważne. Ale dzisiaj zrobię wyjątek, w końcu to dzięki Wam, a także dla Was, prowadzę tego bloga. Dlatego też jedna z osób, które skomentują ten post otrzyma mój egzemplarz książki "We dwoje" (książka pochodzi z mojej półki).

ZADANIE:

W komentarzu pod tym wpisem wyraź chęć posiadania książki i uzasadnij, dlaczego powinna trafić właśnie do Ciebie. Możesz napisać kilka zdań, wkleić rysunek, zdjęcie, piosenkę, odwołać się do mojej recenzji, napisać wierszyk itd. 

ZASADY:

1. Książkę otrzyma jedna osoba, wybrana (nie wylosowana) spośród tych, które wykonają zadanie konkursowe, pod tym wpisem.

2.  Żeby wziąć udział należy być obserwatorem bloga albo polubić go na Facebooku.

3.  Konkurs odbędzie się, jeżeli weźmie w nim udział przynajmniej 15 osób. 

4. Konkurs trwa od momentu opublikowania wpisu do północy w niedzielę, wyniki opublikuję w poniedziałek.

5. Książkę wysyłam tylko na terenie Polski. 

WZÓR ZGŁOSZENIA:

Zgłaszam się.

Obserwuję jako/ polubiłam funpage jako:

Moja odpowiedź: 

Mój email:

Jeżeli coś będzie dla Was niejasne, nie krępujcie się tego napisać. Decyzję o konkursie podjęłam spontanicznie, więc mogłam coś przeoczyć :) 

Powodzenia i miłego weekendu :)

EDIT: Z POWODU MIZERNEGO ZAINTERESOWANIA KONKURS ZOSTAJE ODWOŁANY.