Co nas nie zabije, to nas wzmocni

Tytuł: Między światami. Moje życie i niewola w Iranie
Autor: Roxana Saberi
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Rok wydania: 2015
Liczba stron: 384
Gatunek: autobiografia 

Roxana Saberi to dziennikarka o irackich korzeniach. Kobieta marzyła o poznaniu kraju swoich przodków i napisaniu książki, dzięki której mogłaby podzielić się swoją wiedzą z czytelnikami. Nawet w największych koszmarach nie spodziewała się jednak, że jej plany zostaną odebrane zupełnie na opak, a praca łącząca pasję i miłość do tego kraju, stanie się przyczyną uwięzienia jej w więzieniu o zaostrzonym rygorze. Zupełnie nieoczekiwanie Roxana Saberi została posądzona o szpiegostwo.

„Stalowe drzwi zamknęły się za mną automatycznie. W życiu nie byłam bardziej odcięta od świata. W życiu nie byłam bardziej samotna”.

Historia dziennikarki zaintrygowała mnie od początku. Byłam bardzo ciekawa jak potoczyły się jej losy po tym, jak została aresztowana i pragnęłam poznać nieco lepiej system, jaki obowiązuje w tamtejszych więzieniach. Po cichu liczyłam również na to, że dzięki tej książce pogłębię swoją wiedzę na temat życia kobiet w tamtych stronach- tematyka ta nigdy nie zacznie mnie nudzić. Ostatnim elementem, który sprawił, że musiałam ją przeczytać, jest realizm i prawdziwość wydarzeń- moim zdaniem nic nie jest w stanie zastąpić rzeczywistości.

„Zamknęłam oczy, skamieniała ze strachu nie mogłam wydusić słowa. Wiedziałam, że nie mogę im ufać. Czułam też, że nie mam wyboru. Moje życie było w ich rękach. (…) Jedyną drogą na zewnątrz było przyznanie się do przestępstwa, którego nie popełniłam i prośba o przebaczenie”.

Saberi podzieliła swoją opowieść na kilka części- na początku poznajemy okoliczności, w jakich trafiła do więzienia. Pokonując kolejne strony nie mogłam się nadziwić metodom stosowanym przez śledczych. Kłamstwa, presja psychiczna, manipulacje- środki, których stosowanie było dla mnie nie do pomyślenia, dla nich były na porządku dziennym. Ani przez chwilę nie potrafiłam wyobrazić sobie, co ja zrobiłabym na miejscu Roxany, dlatego też nie próbowałam w żaden sposób jej oceniać, choć gdybym miała wybrać słowo najlepiej ją opisujące byłby to z pewnością przymiotnik „odważna”.

„Sami możemy stworzyć sobie raj, nawet w piekle”.

Drugi rozdział został poświęcony życiu na terenie więzienia. To ciąg dalszy presji, kłamstw, okrucieństwa, ale także walki, którą podjęła autorka. Jej starania i próby przetrwania zrobiły na mnie olbrzymie wrażenie. Najbardziej jednak podobał mi się fakt, że po wielu cierpieniach i perypetiach, Roxana postąpiła zgodnie z własnym sumieniem. Mimo że wiedziała, czym może jej to grozić, nie zawahała się postawić oprawcom. Dla mnie to naprawdę niesamowite.

„Przebyłam drogę od strachu przed śmiercią do gotowości na śmierć dla idei. W drogę tę wysłali mnie moi oprawcy”.

Wydaje się, że kobiety nie mogło spotkać już nic gorszego od więzienia. A proces? Walka o wyrównanie szans? Próba udowodnienia niewinności i uwolnienia się spod stawianych jej zarzutów? Po tym wszystkim, co musiała przejść, czekało ją jeszcze wiele trudności i niesprawiedliwości. Choć może nie powinno to dziwić w tak skomplikowanym i odmiennym świecie, jaki stanowi Irak?

Za sprawą relacji panny Saberi miałam okazję kolejny raz przekonać się, jak ciężkie jest życie kobiet w tamtych rejonach- w miejscach rządzących się zupełnie innymi prawami. Mimo że trochę już na ten temat czytałam, temat ten nie przestaje mnie szokować. Nie rozumiem, jak można tak żyć i godzić się na takie traktowanie. Czy tamte kobiety nie mają wyboru czy zwyczajnie akceptują ten stan rzeczy?

„Między światami” idealnie wpisało się w moje gusta. Autorka pisze ciekawie, bezkompromisowo i otwarcie. Nie boi się opowiadać o krzywdach, które ją spotkały, obnażając przy tym błędy systemu. A pisze naprawdę przyjemnie, posługując się lekkim i zrozumiałym językiem. Podoba mi się, że w tej historii przemyciła trochę informacji na temat życia kobiet w Iranie, co według mnie jest dużą zaletą tej powieści. Bardzo polecam. 

Za egzemplarz recenzencki dziękuję portalowi Sztukater.

***

Witajcie Kochani po krótkiej przerwie. Część z Was pytała mnie o przeprowadzkę, dlatego już spieszę z wyjaśnieniami :) Przeprowadziłam się do Anglii, a dokładniej do Southampton - to nieduże miasteczko na południu kraju, nad morzem, naprawdę urocze.

Mam nadzieję, że na blogu wszystko będzie powoli wracało do normy. W razie czego mogę Was tylko poprosić o jeszcze odrobinę cierpliwości.