Historia pewnej przyjaźni

Autor: Kasia Bulicz- Kasprzak
Tytuł: Pójdę do jedynej
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Rok wydania: 2017
Liczba stron: 376
Gatunek: literatura współczesna

Karol i Paweł. Jeden wybuchowy, ostry, szorstki w obyciu. Drugi spokojny, wyważony, przynoszący dumę swojej rodzinie. Ich drogi krzyżują się na wojskowym szlaku, w czasach dla Polski niełatwych.

Kasia Bulicz- Kasprzak pisze naprawdę pięknie. Kolejne słowa zgrabnie układają się w dopracowaną i zapadającą w pamięć historię. Lekkie pióro sprawia, że objętość powieści zmniejsza się w zaskakującym dla czytelnika tempie, a strony przerzucamy właściwie tego nie dostrzegając. Od początku lektury byłam pod dużym wrażeniem jej dojrzałego stylu, pozwalającego mi przenieść się na czas czytania do świata bohaterów i mocno zaangażować się w tę historię. Opisy miejsc, przedstawienie postaci, powieściowe wydarzenia- każdy z tych elementów przepełniony jest widoczną miłością do pisania i tworzenia opowieści. Czyta się lekko, z dużą przyjemnością, a na czas lektury łatwo zrezygnować z własnego życia na rzecz codzienności książkowych bohaterów.

Tym, co szczególnie urzekło mnie w tej powieści, jest jej niezwykle realistyczny charakter. Kolejne rozdziały roztaczają przed nami wizję świata, który mógłby istnieć naprawdę i ludzi przypominających nam tych, z jakimi spotykamy się na co dzień. Miałam wrażenie, że strony powieści przesiąknięte są zapachem wiejskiej słomy, przykurzone wytupanym w remizie kurzem, wypełnione specyficznym zapachem kasyna oraz lepkie od strachu i potu przyszłych żołnierzy. Bulicz- Kasprzak nadała swojej powieści tak głębokiego realizmu, że życiowa prawda i doświadczenie dosłownie wylewają się z kolejnych rozdziałów i czuć je na każdym etapie lektury.

Bohaterzy wykreowani przez autorkę to młodzi ludzie, którzy zmieniają się na naszych oczach. Podejmują niezwykle trudne dla siebie decyzje, walczą o lepszą przyszłość, przeżywają pierwsze miłości, zostają naznaczeni ludzkimi dramatami i zatruci człowieczą podłością. A wszystkie decyzje przeżywamy razem z nimi, niektórym kibicując, innych oceniając zaś bardziej surowo. Co ciekawe, wobec bohaterów ciężko zająć jednoznaczne stanowisko, żaden z nich nie jest bowiem konsekwentnie dobry lub zły. Oni błądzą, mylą się, oblatuje ich strach. Są tylko ludźmi, a zachodzące w nich zmiany wpływają także na nasze postrzeganie ich samych.

Dużo miejsca w tej powieści zajmuje historia pewnej przyjaźni. Więzi niezwykłej, bo rodzącej się między mężczyznami, którzy poznali się w wojsku. Przyznam szczerze, że zawsze nieco się obawiam tej męskiej perspektywy z kobiecym wydaniu. Jak to możliwe, by autorka potrafiła tak dobrze wczuć się w męski punkt widzenia? I do tego w wojsku, o specyficznym, wyrazistym, a także brutalnym charakterze? Bulicz- Kasprzak świetnie się to udało. Stworzyła wyrazistych, pełnokrwistych i charyzmatycznych bohaterów na tle wojskowych czeluści.

Niełatwa wojskowa codzienność wypełniona została przeróżnymi zdarzeniami i emocjami. Na kartach powieści pojawiają się tematy niezwykłe i niełatwe, a często bardzo ze sobą skontrastowane. Autorka przeciwstawia wieś miastu, podkreśla dysproporcje między biedą i bogactwem, pokazuje uroki pierwszej miłości i gorycz związanej z nią porażki, wskazuje wpływ dzieciństwa na dalsze życie. To tylko kilka cennych elementów wpływających na wartość tej powieści. Pomiędzy wierszami ukryte zostało jeszcze więcej trudnych pytań, decyzji czekających na odpowiedni moment, niemożliwych wyborów. Jeszcze więcej prawdy, doświadczenia, mądrości. Samego życia.

Bulicz- Kasprzak to nazwisko, które do tej pory omijałam bez większego żalu. Tymczasem ta powieść naprawdę mnie zauroczyła. Czytałam szybko, z zapartym tchem, koniecznie chciałam wiedzieć, czym jeszcze zaskoczą mnie bohaterzy. A zakończenie pasowało do całości, jak wisienka do tortu. 

Za możliwość poznania powieści bardzo dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka, szczególnie zaś Pani Paulinie Kabalak, która rozbudziła moją ciekawość wobec twórczości autorki.